Ποιο παιδί δεν έχει διαβάσει τα περίφημα παραμύθια του Χανς Άντερσεν; Μα και η ίδια η ζωή του μεγάλου δανού συγγραφέα ήταν σαν παραμύθι. Ο Χανς γεννήθηκε το 1805 μέσα στη φτώχεια. Όταν ήταν 11 χρονών, ο πατέρας του πέθανε, και από τότε ο μικρός Χανς δεν ξαναπήγε σχολείο. ΄Ήταν όμως ένα περίεργο παιδί. Είχε μεγάλη φαντασία και το μυαλό του ήταν πάντα στα ποιήματα και στο διάβασμα. Η μεγάλη του αγάπη ήταν το θέατρο. Όταν έγινε 14 χρονών, με την ενθάρρυνση των φίλων του, πήγε στην Κοπεγχάγη για να βγη στο Θέατρο. Εκεί έδωσε εξετάσεις στη Βασιλική Σχολή Θεάτρου, αλλ' ήταν τόσο αδύνατος και άσχημος, που δεν τον δέχτηκαν. Άρχισε τότε να σπουδάζη μουσική, μα ξαφνικά αρρώστησε και έχασε τη φωνή του. Έτσι, του έμεινε μόνο το ταλέντο να γράφη. Επιτέλους βρήκε έναν προστάτη, τον διευθυντή του θεάτρο Κόλλεν, που έτυχε να διαβάση μερικά έργα του και του άρεσαν πολύ.Αργότερα κέρδισε και μια βασιλική υποτροφία για να σπουδάση στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης και κατόρθωσε να εκδώση μερικά βιβλία του. Το μεγάλο του ταλέτνο όμως ήταν να γράφη παραμύθια. Τα λαογραφικά θέματα του πρόσφεραν το πρώτο υλικό γι' αυτά. Τα παραμύθια του όμως δεν είναι λαογραφικά. Είναι ιστορίες για παιδιά, που τις αφηγείται ένας ποιητής με χιούμορ, συναίσθημα και βαθιά αντίληψη για καθετί το αξιοθαύμαστο. Τα παραμύθια του έγιναν γρήγορα γνωστά σ' όλο τον κόσμο. Κι ο Άντερσεν είχε τη μεγάλη ικανοποίηση να δη στην επιστροφή του, την πόλη Όντενς (Odense) όπου γεννήθηκε, να φωταγωγήται προς τιμήν του. Μερικά από τα πιο περίφημα παραμύθια του, όπως ο «Μολυβένιος Στρατιώτης» ή το «Ασχημόπαπο», μιλάνε για τα αθώα πλάσματα που αντιμετωπίζουν δίχως βοήθεια τον κόσμο, τον γεμάτο κινδύνους. Κι ο ίδιος ο Άντερσεν είναι το ασχημόπαπο, που όλοι το κακομεταχειρίζονται και το κοροϊδεύουν, ώσπου στο τέλος κατορθώνει ν' ανοίξη τα φτερά του προς τη ζωή και την επιτυχία, σαν ένας ολόλαμπρος και περήφανος λευκός κύκνος.
Ο Άντερσεν πέθανε στην Κοπεγχάγη το 1875 και όλοι τον έκλαψαν ειλικρινά. Τα έργα του μεταφράστηκαν σ' όλες τις γλώσσες του κόσμου και φυσικά και στα ελληνικά. Διακρίνονται για τον ωραίο συμβολισμό τους, την πηγαία ποιητική τους έκφραση και τη γοητεία τους. Έγραψε ποιήματα, διηγήματα, μυθιστορήματα, παραμύθια, δράματα, ταξιδιωτικές εντυπώσεις. Ιδιαίτερη επιτυχία είχαν τα παραμύθια του που μεταφράστηκαν σε 65 γλώσσες και τον έκαναν διάσημο. Τα κυριώτερα έργα του, που εκδόθηκαν σε ξεχωριστούς τόμους, είναι: Ποιήματα: «Το παιδί που παιθαίνει» (1827). Μυθιστορήματα: «Ο αυτοσχεδιαστής» (1835). «Ο Τ.» (1836). «Τίποτε άλλο από ένας οργανοπαίχτης» (1837). «Αι δύο Βαρώναι» (1847). «Νάσαι ή να μην είσαι» (1857). Επίσης η αυτοβιογραφία του «Το παραμύθι της ζωής μου», το δράμα «Μιγάς» (1840), οι συλλογές παραμυθιών «Βιβλίο εικόνων χωρίς εικόνες» (1840), οι συλλογές παραμυθιών «Βιβλίο εικόνων χωρίς εικόνες» (1840) και «Παραμύθια» *1835-1872). Το 1848 εκδόθηκαν τα έργα του στη Λιψία (35 τόμοι). Στα ελληνικά έχουν μεταφραστεί πολλές συλλογές παραμυθιών του Αντερσεν με διάφορους τίτλους καθώς και το «Οδοιπορικό στην Ελλάδα» (ταξιδιωτικές εντυπώσεις από τη χώρα μας).
