Ο Ανδρεάδης Ανδρέας (1876 - 1935) γεννήθηκε στην Κέρκυρα (1876). Σπούδασε νομικά και πολιτικές και οικονομικές επιστήμες στο Παρίσι. Συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Αγγλία και το 1902, με την επσιτροφή του στην Αθήνα, εκλέχτηκε υφηγητής και το 1906 καθηγητής της Νομικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών στο μάθημα της Δημόσιας Οικονομίας. Το 1926 εκλέχτηκε Ακαδημαϊκός. Ασχολήθηκε με την έρευνα των δημοσίων οικονομικών από την Ομηρική εποχή ως τις μέρες μας και παράλληλα με τη λογοτεχνία και ιδιαίτερα τη θεατρική κριτική. Έγραψε πάνω από 250 μελέτες ελληνικά, αγγλικά και γερμανικά.
Τα κυριώτερα βιβλία του είναι: «Ελλάς και Μακεδονία», Τεργέστη 1905. «Η ένωσις της Επτανήσου και η διοίκησις της προστασίας», Αθήνα 1907. «Περί των οικονομικών του Βυζαντίου», Αθ. 1908. «Οικονομική διολικησις της Τουρκοκρατίας», Αθ. 1910. «Οικονομική διοίκησις της Επτανήσου επί Ενετοκρατίας», Αθ. 1915. «Περί του πληθυσμού της Κωνσταντινουπόλεως κατά τους μέσους χρόνους», Αθ. 1915. «Μαθήματα δημόσιας οικονομίας», Αθ. 1923-31. «Γενικαί αρχαί φορολογίας», Αθ. 1935. Το σύγγραμμά του «Περί Δημόσιας Διοίκησης» θεωρείται πάντα κλασικό στην Ευρώπη. Επίσης, πήρε μέρος σε πολλές ελληνικές διπλωματικές αποστολές.
Μετά το θάνατό του από το Πανεπιστήμιο Αθηνών εκδόθηκαν διάφορες δημοσιονομικές, φιλολογικές και ανέκδοτες μελέτες του: «Ανδρέου Μ. Ανδρεάδου, Έργα», τόμοι 3, Αθ. 1938-1940. Πέθανε στην Αθήνα (1935)
