Στις 17 Απριλίου 1910 γεννιέται ο Έλληνας πολιτικός και συγγραφέας Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας. Ήταν απόγονος του μεγάλου εθνικού ευεργέτη Γεώργιου Αβέρωφ. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Λωζάνης νομικά και πολιτικές και οικονομικές επιστήμες. Σταδιοδρόμησε αρχικά ως δημοσιογράφος στέλνοντας ανταποκρίσεις σε ελληνικές εφημερίδες. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα εξέδωσε τη μελέτη του «Η Βαλκανική τελωνειακή ένωση» (1933), ενώ ακολούθησαν δύο ακόμη μελέτες του «Συμβολή στη μελέτη του πληθυσμιακού προβλήματος της Ελλάδος» (1939), για το οποίο βραβεύτηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών και «Πολιτική πλευρά του κουτσοβλαχικού προβλήματος» (1948).
Έλαβε ενεργό δράση κατά τη διάρκεια του Ελληνοιταλικού Πολέμου. Συνελήφθη από τους Ιταλούς και κρατήθηκε σε στρατόπεδο στην ιταλική χερσόνησο, από το οποίο δραπέτευσε ύστερα από 18 μήνες. Ακολούθως, δημιούργησε το δίκτυο διαφυγής ομήρων και αιχμαλώτων «Ελευθερία ή Θάνατος». Το 1946 επέστρεψε στην Ελλάδα και αναμείχθηκε με την πολιτική. Το 1947 αποδέχθηκε τη δωρεά του βαρόνου Μιχαήλ Τοσίτσα, χάρη στην οποία ίδρυσε το Τοσίτσειον Κληροδότημα. Παράλληλα προσάρτησε το επώνυμο του ευεργέτη στο δικό του.
Πολιτεύθηκε αρχικά με το κόμμα των Φιλελέυθερων κι ύστερα με την ΕΡΕ και την Νέα Δημοκρατία. Διετέλεσε υπουργός Εφοδιασμού, υφυπουργός και υπουργός Εξωτερικών, υπουργός Εθνικής Άμυνας, υπουργός Οικονομικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ράλλη (1981). Στην περίοδο 1982 - 1984 υπήρξε αρχηγός του Κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, ενώ επί της επταετούς δικτατορίας αναμείχθηκε στο κίνημα του ναυτικού (1973). Από το 1984 έως τον θάνατό του, στις 2 Ιανουαρίου του 1990, διετέλεσε επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας.
Από τα λογοτεχνικά του έργα αντιπροσωπευτικά είναι: «Η φωνή της γης» (μυθιστόρημα), «Επιστροφή στις Μυκήνες» (θεατρικό), «Γη της οδύνης» (μυθιστόρημα), «Γη Δελφύς» (μυθιστόρημα), «Περιστέρια» (αλληγορίες) κ.α.
