ΑΙΣΧΥΛΟΣ ΚΑΙ ΑΘΗΝΑΙ

Ο Αισχύλος είταν δημοκράτης πού πολέμησε όμοια καλά, όσο κι΄ έγραψε. Η τέχνη του εμπνεόταν από τόν θρίαμβο της Δημοκρατίας, πάνω στούς εσωτερικούς καί τούς εξωτερικούς της εχθρούς συντροφιασμένους, ενάντια της. Είταν πολίτης της πιό προοδευμένης κονότητας στήν Ελλάδα μέ ηγετική θέση. Πρόσθετα, μέλος αρχοντογενιάς της Αττικής, είταν κληρονόμος καί συνεχιστής τοπικών παραδόσεων πού οι ρίζες τους βυθιζόνταν μακρυά πρός τά πίσω στήν κοινωνία της αρχέγονης φυλής. Το βασικό πρόβλημα πού τόνε βασάνιζε σ΄όλη του τή ζωή είταν τούτο - πώς η φυλετική κοινωνία η καθαγιασμένη σ΄ αυτές τις παραδόσεις εξελίχτηκε στό δημοκρατικό άστυ πού κι΄ αυτός ο ίδιος βοήθησε νά ιδρυθεί; Τό πρόβλημα τούτο πρέπει ν΄ απασχολήσει καί μας τούς ίδιους, άν θέλουμε νά νοιώσουμε τήν τέχνη του. Σύγκαιρα όμως, είναι ζωτικό γιά τήν κατανόηση του Ευρωπαϊκού πολιτισμού νά δόσουμε στήν τέχνη του μιά μόνιμη ιστορική σημασία.

(Από τον πρόλογο του βιβλίου)