ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ο ΒΟΥΛΓΑΡΟΚΤΟΝΟΣ

Εγώ, η Αρετή, η κόρη του Καπετάνω Μιχαήλ Σκυλίτζη, πριν κλείσω τα κουρασμένα από τα χρόνια μάτια μου, υπαγορεύω τούτη τη γραφή στο γέροντα γραμματικό μου. Ο καλός μου, ο άνθρωπος που αγάπησα όσο κανένα στον κόσμο τούτο, ο ακριβός μου, εκείνος που του χάρισα ολόκληρη τη ζωή μου, τα φλογισμένα νιάτα μου, τα ήρεμα γεράματά μου, δεν υπάρχει πια. Πέθανε στην αγκαλιά μου και τα τελευταία λόγια του, αλίμονο, δεν ήτανε για μένα. Πέθανε όταν λογάριαζε να κινήση καινούργια εκστρατεία, όταν, περασμένος πια στην ηλικία, μ' άσπρα γένεια και μαλλιά, αντί να χαίρεται τα γλυκά γεράματά του, ήθελε πάλι να πολεμήση, ήθελε πάλι να οδηγήση τον ανίκητο στρατό του ενάντια στους εχθρούς μας.

(Από την αρχή του βιβλίου)