ΒΑΔΙΣΜΑ ΣΤΗΝ ΕΥΘΕΙΑ

Είναι φράσεις μιας θητείας. Κουβέντες που αλλάζαμε με τους φίλους. Βλαστήμιες και βρισιές για κάθε άσχημο. Όσα έκρυβε το βλέμμα, όσα φώλιαζαν στη σκέψη. Όσα βλέπαμε στ' όνειρο και ποθούσαμε. Μ' όλα τα λάθη και την αλήθεια της ελεύθερης έκφρασης μέσα στο χώρο της, χωρίς καμιά επιδίωξη. Είναι μια περιγραφή στο πέρασμα τόσων ημερών, στο σβήσιμο μ' υπομονή, αναμένοντας ένα χαρτί. Ύστερα πέρασαν κάμποσοι μήνες στο ίδιο δρομολόγιο. Με τους ίδιους επιβάτες. Μια πάλη μάς γέμιζε μ΄ ανθρώπινη συντροφικότητα κι άλλοτε μας απογοήτευε. Τα πρὀσωπα διαδοχικά πλούτιζαν και περίμεναν. Ο δρόμος μας πολλές φορές έσφαλλε. Της υπομονής τα όρια λίγνευαν, Ούτε γνωρἰζαμε, μα ούτε πιστεύαμε. Το επίσημο πλαίσιο. Μια ασάφεια, μια δυσκολία.

(Από την εισαγωγή του βιβλίου)