ΚΛΕΦΤΗΣ ΚΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ - ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ «ΔΟΥΡΕΙΟΣ»

Επιτραπέζιο παιχνίδι τσέπης «Δούρειος»

Εδώ ο αστυνόμος είναι πάντα αστυνόμος και πρέπει να κάνει το καθήκον του και ο κλέφτης δεν είναι ο κακός εγκληματίας, ο διαβρωμένος, ο αδίστακτος, ο συνειδητός, αλλά ο φουκαράς, το θύμα μιας κάποιας άδικης κοινωνίας, ο αδικημένος, ο αντιστασιακός, κάτι σαν τον Γιάννη Αγιάννη, κάτι σαν τον Ρομπέν των Δασών, κάτι σαν τον Ζορό. Το κυνηγητό διεξάγεται με ίσους όρους και οι αιώνιοι αντίπαλοι μετέρχονται τίμια μέσα και νόμιμα που είναι οι όροι του παιγνιδιού [...] Αν αποκλειστεί ο αστυνόμος τότε ο κλέφτης το σκάει και πάει στη φωλιά του για να ξεκουραστεί  γιατί ο αστυνόμος δεν πρέπει να χάσει ποτέ (αστυνόμος είναι) και θα τον κυνηγήσει πάλι μέχρι να τον πιάσει (σε μια καινούργια παρτίδα). Αν αποκλειστεί ο κλέφτης τότε ο αστυνόμος τον συλλαμβάνει και τον οδηγεί προς το αρχηγείο. Αλλά στο δρόμο ο κλέφτης ή το σκάει γιατί είναι και λίγο γατούλης, ή ο αστυνόμος κάνει τα στραβά μάτια και τον αφήνει να φύγει μεταξύ των άλλων και για τους εξής δύο λόγους. Είτε γιατί νιώθει κάπου αδικημένος, κάπου καταπιεσμένος, είτε γιατί πρέπει να συνεχίσει να είναι αστυνόμος και αστυνόμος χωρίς κλέφτη δεν γίνεται.