ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ 1930-40 ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΣΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ

Η διαπίστωση για τη νεοελληνική τέχνη είναι ότι τα συνθήματα για την επιστροφή στις ρίζες της παράδοσης καρποφορούν δημιουργικά και το ερώτημα σχετικά με τη βυζαντινή και λαϊκή τέχνη αντιμετωπίζεται όχι πλέον σα μια δοτή και χωρίς διαδικασίες εντολή αλλά σα μια πηγή για τη λύση διαφόρων προβλημάτων και κυρίως σε σχέση με τις σύγχρονες δημιουργίες, διαμορφώνοντας έτσι το ΝΕΟ στην ελληνική τέχνη. Εδώ ακριβώς βρίσκεται και το κοινό σημείο όλων των Ελλήνων ζωγράφων, η σύγκλιση δηλαδή όλων των προσπαθειών και η διοχέτευση όλων των αρχικών πηγών σε μια τέχνη που στοχεύει να φέρει το χαρακτήρα του τόπου όπου γεννήθηκε.

(Από την εισαγωγή του βιβλίου.)