Ο ΓΑΛΑΝΗΣ

Ο Γαλάνης είχε καλά γεράματα. Τόσο που ο καθένας μας μπορεί να τα ευχηθεί για τον εαυτό του. Ανεβαίνει τα ατελείωτα σκαλοπάτια της Μονμάρτης, για να πάει στο σπίτι του, με βήμα νέου ανθρώπου, ίσιος και ζωηρός. Το σφίγγος του κάνει εντύπωση και το κέφι του ακόμη περισσότερη. Στο ιστορικό του Ατελιέ του της οδού Κορτό σπινθηροβολεί πάντα το πνεύμα του Γαλάνη, ανάμεσα στις συντροφιές καλλιτεχνών και διανοουμένων, που ανεβαίνουν εκεί πάνω, στην κορφή του λόφου, για να το ιδούν να τον χαιρετήσουν και ν΄ ακούσουν από το στόμα του τα περασμένα, αλλά και τα τωρινά, σχετικά με τις τέχνες και την πνευματική κίνησι. Ο πολύπειρος ακαδημαϊκός, ο μεγαλύτερος των σύγχρονων καλλιτεχνών μας στις εικαστικές τέχνες, ο άνθρωπος που τιμά δύο πατρίδες, έφθασε στο Παρίσι από μισό αιώνα και πλέον. Και όπως σήμερα ανεβαίνει γρήγορα αλλά και με σταθερό πόδι στις σκάλες της Μονμάρτης, έτσι ανέβηκε και στις κορυφές της τέχνης. Αξίζει πολύ η αφήγηση όλης αυτής της ιστορίας του Ελληνόπουλου που ήρθε άγνωστο στο Παρίσι και το κατέκτησε. Είναι τιμή για τη ράτσα μας κι ένα φωτεινό παράδειγμα για τους νέους μας, που αγωνίζονται να σταδιοδρομήσουν. Είχα την τύχη να δεχθεί ο Γαλάνης την πρόταση μου, να γραφεί για πρώτη φορά η ιστορία της ζωής του και της καλλιτεχνικής του σταδιοδρομίας, και είχα ακόμα το ευτύχημα να θέσει στη διάθεση μου, γι' αυτή μου την προσπάθεια, πολύτιμα και σπανιότατα σήμερα σχέδια του, γκαβύρ, φωτογραφίες έργων του καθώς και οικογενειακές. Το γεγονός αυτό είναι φανερό πως πολλαπλασιάζει το ενδιαφέρον της αφηγήσεως μας, και ταιριάζει εδώ η λέξη αφήγησι, αφού ο ίδιος ο Γαλάνης, στις άπειρες συναντήσεις μας μου τα διηγήθηκε σκαλίζοντας ώρες την μνήμη του. 

( Από την εισαγωγή του βιβλίου)