ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟΝ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΡΩΜΗΣ (ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ)

Πολύς αύθις εν τοις καθ' ημάς χρόνοις γίνεται λόγος περί του πρωτείου του Επισκόπου Ρώμης, ζητούντος όπως αναγνωρισθή ως ορατή κεφαλή της Εκκλησίας, Τοποτηρητής του Χριστού, πηγή της Ιερωσύνης, μόνος από καθέδρας δογματιστής και διδάσκαλος αλάθητος της χριστιανικής πίστεως. Παρίσταται δε το πρωτείον ως θείω δικαίω και δυνάμει των προς τον Απ. Πέτρον επαγγελιών του Σωτήρος υφιστάμενον υπέρτατον αξίωμα εν τη Εκκλησία, ως ηγεμονία (principatus) του Επισκόπου Ρώμης. Επαναλαμβάνονται οι γνωστοί ισχυρισμοί, καθ' ούς, δήθεν, ούτος  δεν είχεν απλώς πρεσβεία τιμής (honoris), αλλά πρωτείον εξουσίας (potestatis) και καθ' ους  από τοων πρώτων ημερών του Χριστιανισμού ανεγνωρίζετο δήθεν η απεριόριστος και απόλυτος δικαιοδοσία του πάπα Ρώμης επί της όλης Εκκλησίας. Προστίθεται εις τους ανωτέρους και έτερος ασύστατος ισχυρισμός, καθ' όν ο Φώτιος και Μιχαήλ Κηρουλάριος, οι Πατριάρχαι ΚΠόλεως, εκ φιλοδοξίας μη αναγνωρίσαντες την δικαιοδοσίαν ταύτην και το πρωτείον, προυκάλεσαν το σχίσμα των εκκλησιών. Η επισταμένη όμως ιστορική και κριτική έρευνα του ζητήματος περιτράνως αποδεικνύει ότι η αρχαία Εκκλησία δεν επίστευσε ποτέ ότι ο Απ. Πέτρος υπήρξεν ορατή κεφαλή της Εκκλησίας και ότι ο Επίσκοπος Ρώμης,  ως διάδοχος αυτού, εκληρονόμησε την εφ' απάσης της Εκκλησίας μοναρχικήν ηγεμονίαν[...]

(Από τον πρόλογο του βιβλίου)