ΑΝΑΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Αν η ομιλία μου της 12ης Απριλίου «Η Εκκλησία καί τό χρέος της», χαρακτηρίστηκε ως δημοσία εξομολόγηση ενός Εκκλησιαστικού, η σημερινή πρέπει νά έχει τό πλεονέκτημα του διπλασιασμού του χαρακτηρισμού. Διότι όσα θά ειπωθούν σήμερα, βγαίνουν «εκ βαθέων» της ψυχής μου. Καί ενώ πρόκειται περί υποκειμενικών απόψεων - πού μέ προκάλεσαν φίλοι καί μαθητές μου νά τίς ανακοινώσω, καί πού τούς ευχαριστώ γι' αυτή την ευκαιρία πού μου προετοίμασαν - θέλω νά σας διαβεβαιώσω, κυρίες καί κύριοι, ότι θά προσπαθήσω, νά προσφερθούν ως πορίσματα όσο πιό αντικειμενικής μου κρίσεως. Θά τολμήσω μιά γενικήν ανατομία στά γενικά καί χρόνια εκκλησιαστικά μας πράγματα. Χωρίς όμως καί νά παρακάμψω - αυτό δέν γίνεται - νά αναφερθώ στά όσα δυσάρεστα γίνονται καί φαίνονται στίς ημέρες μας.

(Από τη διάλεξη του Γεωργίου Θ. Πυρουνάκη που δόθηκε στις  9 Δεκεμβρίου 1965)