Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ (ΠΡΑΞ. 20, 18-35)

Τι ατμόσφαιρα, τι κλίμα θα επικρατεί εις εκείνην την ιεράν σύναξιν; Ο Παύλος ανοίγει την καρδίαν του και αφήνει εις τους ποιμένας της Εκκλησίας τας τελευταίας υποθήκας του. Όπως ένας ετοιμοθάνατος πατέρας συγκεντρώνει γύρω από την επιθανάτιον κλίνην όλα τα τέκνα του, διά να τους αφήση τας τελευταίας συμβουλάς του, να εκφράση την υστάτην επιθυμίαν του, και τους δίδει την ευχήν του, έτσι και ο μέγας απόστολος. Τους υπενθυμίζει το παρελθόν· τους λέγει, πώς εγνωρίσθησαν, πώς τους εχειροτόνησε, πώς ήρχισε το κήρυγμα του ευαγγελίου, πως ειργάσθη, ποίας αρχάς ετήρησε, τί υπέστη. Τους ομιλεί και διά το μέλλον· προφητεύει, τι θ' ακολουθήση, ότι έρχονται ημέραι πονηραί, ότι θα εισέλθουν λύκοι εις την ιεράν μάνδραν που θα κατασπαράσσουν τα πρόβατα, οι δε λύκοι αυτοί θα προέρχωνται από τους ίδιους τους ποιμένας, θα είνε ποιμένες που μετεβλήθησαν εις λύκους! Την συγκίνησιν όλων ηύξανεν η προειδοποίησις του αποστόλου, ότι δεν θα τον επανίδουν.

Ο Φλωρίνης Αυγουστίνος

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)