ΠΙΣΤΟΙ ΑΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

Η Ορθόδοξος Ελληνική Εκκλησία στεφανώθηκε τούς τελευταίους καιρούς γιά μιάν ακόμη φορά μέ τό φωτοστέφανο τού μαρτυρίου. Μεγάλος αριθμός λειτουργοί τής, ακολουθώντας τή μακρά Παράδοσι τού ελληνικού κλήρου, νά είναι πάντα πρόμαχος στίς επάλξεις τής Πίστεως καί τής Ελευθερίας, έλαβαν μέρος στούς τελευταίους εθνικούς αγώνας από τό ένδοξο Σαράντα κι εδώ. Η στάσις τους αυτή τούς έκαμε στόχο τών Αρχών Κατοχής κι ύστερα τών κομμουνιστοσυμμοριτών. Η συνέπεια ήταν νά υποστούν σκληρά βασανιστήρια καί τέλος τό μαρτυρικό θάνατο. Από τούς εθνομάρτυρας αυτούς κληρικούς πολλοί ήσαν μεγάλες μορφές. Τους στόλιζαν πολλές χριστιανικές αρετές κι είχαν βαθειά συναίσθησι τού καθηκόντος τους πρός τήν πατρίδα. Αλλά καί οι πρώτοι καί οί δεύτεροι μέσα στήν τρομοκρατία τής εποχής εκείνης βρήκαν τή δύναμι ν' αντιτάξουν σέ ξένους καί ξενοκινήτους τό ηρωϊκόν «όχι». Είναι δίκαιο, νά επισύρη τό παλληκαρίσιο θάρρος τους αυτό τόν ανυπόκριτο θαυμασμό μας. Εκείνο που ζητούσαν οί κατακτηταί από τούς ιερείς μας ήταν η αποχή από κάθε ενέργεια εθνικής φύσεως. Οί κομμουνισταί πάλι μέ τή σειρά τούς ζητούσαν μιά συγκατάνευσιν ή έστω μια ανεκτική σιωπή απέναντι στά σκοτεινά τους έργα.

(Από τον πρόλογο του βιβλίου)