ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ
Το ανυπέρβλητο κάλλος του Ναού της Αγίας του Θεού Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, στάθηκε η απαρχή παραδόσεων και μύθων ευθύς εξ' αρχής για την ίδια τη σύλληψη του αρχιτεκτονικού σχεδίου. Με το πέρασμα των χρόνων και των αιώνων, θωρώντας ο λαός του Βυζαντίου την άφθαστη ομορφιά της Αγιά-Σοφιάς, έπλασε στη ψυχή του μυθικές διηγήσεις που διατηρήθηκαν από γενιά σε γενιά προφορικά.
Χαρακτηριστικό είναι πως όλον αυτό τον φανταστικό κόσμο των παραδόσεων. ο Ελληνικός λαός τον πιστεύει σαν πραγματικό. Κι όπως η δημοτική ποίηση, η λαϊκή τέχνη και οι χοροί του τόπου, έτσι και οι Ελληνικές παραδόσεις δείχνουν την ίδια την ψυχή του λαού μας.
Κάπως έτσι, πριν από πολλά χρόνια ήταν ένας βασιλιάς στην Πόλη, ο Ιουστινιανός. Το βασίλειό του άπλωνε σ' Ανατολή και Δύση, τα πλούτη, η ευτυχία κι όλα τα αγαθά ήταν σκορπισμένα άφθονα στον τόπο του. Γι' αυτό και αυτός αποφάσισε μια μέρα να χτίσει από ευγνωμοσύνη στο Θεό μιαν εκκλησιά. Όμοιά της να μην υπάρχει άλλη, σε τέχνη, σε σχέδιο, σε πλούτο κι ομορφιά.
Διαλάλησε λοιπόν την απόφασή του σ' όλα τα σημεία της γης και κάλεσε όλους τους άξιους τεχνίτες να του παρουσιάσουν τα σχέδιά τους. Όμως κανένα δεν του άρεσε. Κανένα δεν ήταν αυτό που θα έπρεπε να γίνει η εκκλησία της Σοφίας του Θεού.
Στεναχωρημένος ο Βασιλιάς και με το νου και την καρδιά αφοσιωμένη στο σχέδιό του, πήγε μια Κυριακή να λειτουργηθεί στην εκκλησία. Μα την στιγμή που έπαιρνε το αντίδωρο απ' του Πατριάρχη το χέρι, του έπεσε χάμω και χάθηκε. Του κάκου έψαξε κι ο ίδιος κι όλοι οι πιστοί που ήταν τριγύρω, να το βρουν. Το αντίδωρο είχε γίνει άφαντο.
Άξαφνα βλέπουν μια μέλισσα να το κρατάει στο στόμα της. Πάσχισαν να την πιάσουν, μα στάθηκε αδύνατον. Η μέλισσα με το αντίδωρο βγήκε από ένα παράθυρο και πέταξε. Άλλο δεν του' μενε του βασιλιά να κάνει, μόνο έβγαλε διαταγή, σ' όλο του το βασίλειο, όποιος έχει μελίσσια να τα τρυγήσει και να του βρει το αντίδωρο.
Άκουσαν τη διαταγή του βασιλιά οι πιστοί υπήκοοι, την άκουσε κι ο Πρωτομάστορας κι όπως κι αυτός είχε μελίσσια, πήγε αμέσως να δει τις κυψέλες του. Εκεί όμως που έψαχνε με προσοχή για το αντίδωρο, τα μάτια του θάμπωσαν. Σε μια κυψέλη η κερήθρα είχε γίνει μια πανώρια εκκλησιά πελεκητή, με τετρακόσια σήμαντρα κι εξηνταδυό καμπάνες και πάνω στην Άγια Τράπεζα, μέσα στο Άγιο Βήμα βρισκόταν το αντίδωρο, που με τη χάρη του η μέλισσα είχε χτίσει την εκκλησιά.
Αμέσως, δίχως να χάσει καιρό, την παίρνει ο Πρωτομάστορας με προσοχή στα χέρια του και τρέχει στο Βασιλιά. Κι αυτός με τη σειρά του, θαμπωμένος με το θαύμα, δίνει διαταγή ν' αρχίσουν την ίδια ώρα το χτίσιμο της Αγιά-Σοφιάς κι η εκκλησιά που θα γίνει να μη παραλλάζει σε τίποτα από το σχέδιο πού' φτιαξε η μέλισσα, με τη χάρη του αντιδώρου της προσφοράς.
Έτσι κι έγινε. Γι' αυτό έχουν να λένε, πως εκκλησιά σαν την Αγιά-Σοφιά, στον κόσμο μήτε έγινε, μήτες θα ξαναγίνει ποτέ άλλη.
ΣΧΕΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
{jssocials}
