Δικταίος Άρης

Ο λοτέχνης Άρης Δικταίος (φιλολογικό ψευδώνυμο του Κωνσταντίνου Κωνσταντουράκη) γεννήθηκε το 1919 στο Ηράκλειο Κρήτης. Γράφτηε στη Νομική Σχολή Αθηνών χωρίς να αποφοιτήσει καθώς αφοσιώθηκε στη λογτεχνία και τη ποίηση. Στα 17 του παρουσιάστηκε πρώτη φορά στους λογοτεχνικούς κύκλους με τη ποιητική συλλογή «Δώδεκα εφιαλτικές βινιέτες» (1936). Ακολούθησαν και άλλες ποιητικές συλλογές «Ο αντιφατικός άνθρωπος» και «Αγνεία » (1938), «Τα πρώτα ποιήματα», «Ελούσοβα» (1945), «Πολιτεία Α'» (1954) και «Πολιτεία Β'» (1956). Στη συγγραφική του δραστηριότητα ανήκουν εκτός των άλλων άρθρα και κριτικές, που δημοσίευε ως αρχισυντάκτης σε φιλολογικά περιοδικά όπως «Νέα Εστία», «Κύκλοι», «Ο Αιώνας μας», «Νέοι Ρυθμοί», «Φιλολογική Πρωτοχρονιά» κ.α. Από τις κριτικές του μελέτες σπουδαιότερες είναι: «Εφτά ανθρώπινα σχήματα» (1961), «Θεωρία της ποιήσεως» (1962), «Ανοιχτοί λογαριασμοί με το χρόνο», «Αναζητητές προσώπων» και «Τα ποιήματα του Λαπαθιώτη». Επίσης, παρουσίασε ανθολογίες της ελληνικής, της γερμανικής, της βελγικής και της παγκόσμιας ποίησης ενώ, μετέφρασε μεγάλο αριθμό ξένων συγγραφέων. Τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 1956 από κοινού με το Γιάννη Ρίτσο και το Παράσημο του Α΄ Βαθμού των Γραμμάτων Κύριλου και Μεθόδιου από την βουλγαρική κυβέρνηση (1977). Πέθανε στις 8 Μαρτίου 1983 στην Αθήνα.