Ο διάσημος αρχιτέκτονας - μηχανικός, Δοξιάδης Κωνσταντίνος (1913-1975), υπήρξε υφυπουργός Ανοικοδόμησης (1946) και Συντονισμού (1950), πρόεδρος του «Γραφείου Δοδιάδη», ιδρυτής και πρόεδρος του ΑΤΙ (Ανώτερου Τεχνολογικού Ινστιτούτο). Στη διάρκεια της Κατοχής υπήρξε αρχηγός της αντιστασιακής ομάδας «Ήφαιστος» και εξέδιδε ένα περιοδικό, τη μοναδική έκδοση τεχνικού περιεχομένου σε όλα τα κατεχόμενα εδάφη, με τίτλο «Χωροταξία – Πολεοδομία –Αρχιτεκτονική». Μετά την απελευθέρωση, το 1945, αποστρατεύτηκε με το βαθμό του Λοχαγού και πήρε μέρος στο Συνέδριο για την Ειρήνη στον Άγιο Φραγκίσκο των ΗΠΑ ως μέλος της Ελληνικής αντιπροσωπείας. Το 1945 διετέλεσε μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στην Αγγλία, Γαλλία και τις ΗΠΑ σε θέματα σχετικά με την ανοικοδόμηση. Ο Κωνσταντίνος Α. Δοξιάδης, μετείχε σε ένα ιστορικό λεύκωμα, την τετράγλωσση έκδοση «Αι Θυσίαι της Ελλάδος στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο», στην οποία καταγράφηκαν με τη βοήθεια διαγραμμάτων και φωτογραφικού υλικού, οι επιπτώσεις του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου και της Κατοχής στην Ελλάδα, στον πληθυσμό της, στις υποδομές, στις πλουτοπαραγωγικές πηγές κ.α. Το καλλιτεχνικό, σχεδιαστικό και γραφιστικό επίτευγμα του λευκώματος αυτού πιστώνεται στη φωτισμένη προσωπικότητα του Δοξιάδη. Ανέλαβε και διεκπεραίωσε τεράστια αρχιτεκτονικά και πολεοδομικά έργα σε διάφορες χώρες (Πακιστάν, Λίβανο, ΗΠΑ, Γκάνα, Βραζιλία κ.ά.).
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Κωνσταντίνος. Α. Δοξιάδης αρχίζει να έχει σοβαρά προβλήματα με την υγεία του, κι αρχίζει το ιστορικό μιας μακροχρόνιας πολύ σπάνιας αρρώστιας της πλαγίας αμυοτροφικής σκλήρυνσης που τον οδηγεί μέσα σε τρία χρόνια σε ολική παράλυση και τελικά στο θάνατο. Ο Δοξιάδης αντιμετώπισε την ασθένειά του με φοβερό θάρρος και αξιοπρέπεια γράφοντας μέχρι και την τελευταία στιγμή και κρατώντας σημειώσεις για την ασθένειά του με σκοπό να βοηθήσει μελλοντικούς ερευνητές. Πέθανε στο σπίτι του στην Αθήνα στις 28 Ιουνίου 1975. Έργα του: «Χωροταξία στις πόλεις της Ελλάδος» (γερμανιστί), «Οικιστική Ανάλυσις» (δίτομο), «Επιβίωσις του ελληνικού λαού», «Η πρωτεύουσά μας και το μέλλον της», «Architecture in transition» κ.ά.
Κατά τη διάρκεια της ζωής του ο Δοξιάδης έλαβε πολλά, βραβεία και παράσημα. Το 1976 του έγινε μετά θάνατον τιμητική απονομή Χρυσού μεταλλίου από το Βασιλικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής του Καναδά (Royal Architectural Institute of Canada). Διακρίσεις: Ελληνικός Στρατιωτικός Σταυρός για τον πόλεμο 1940, παράσημο του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (The Order of the British Empire) για την Εθνική Αντίσταση και τη συνεργασία του με τις Συμμαχικές Δυνάμεις της Μέσης Ανατολής (1945), παράσημο Τάγματος του Κέδρου του Λιβάνου (The Order of the Cedar of Lebanon) για τις υπηρεσίες αναπτύξεως της χώρας (1958), Σταυρός των Ταξιαρχών του Βασιλικού Τάγματος του Φοίνικος Ελλάδoς για τις υπηρεσίες ανάπτυξης της Ελλάδας (1960), «Sir Patrick Abercrombie Award» από τη Διεθνή Ένωση Αρχιτεκτόνων (1963), το χρυσό μετάλλιο της Ένωσης Μεξικανών Αρχιτεκτόνων, «Cali de Oro» (1963), award of Excellence της Industrial Designers Society of America (IDSA) (1965), «Aspen Award» από το Ινστιτούτο Ανθρωπιστικών Σπουδών Άσπεν (1966), παράσημο της Γιουγκοσλαβικής Σημαίας με Χρυσό Στεφάνι (1966).
