Η εκπαιδευτικός και πεζογράφος Έλλη Αλεξίου γεννήθηκε το 1894 στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε στο Διδασκαλείο του Ηρακλείου και αργότερα συνέχισε τις σπουδές της στο Γαλλικό Ινστιτούτο και στη Γερμανική Σχολή. Μετεκαπιδεύτηκε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης ενώ εργάστηκε για πολλά χρόνια ως φιλόλογος και καθηγήτρια γαλλικών στη μέση εκπαίδευση όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Το 1931 κάνει την πρώτη της εμφάνιση στη λογοτεχνία με τη συλλογή διηγημάτων «Σκληροί αγώνες για τη ζωή», το οποίο είχε έντονο κοινωνικό χαρακτήρα. Στο έργο αυτό υπέγραψε με το επίθετο του συζύγου της και επίσης λογοτέχνη Βάσω Δασκαλάκη το οποίο όμως εγκατέλειψε αργότερα. Το 1934 παρουσίασε το «Γ' Χριστιανικό Παρθεναγωγείο», ένα μυθιστόρημα το οποίο ασκεί κριτική στις μεθόδους εκπαίδευσης που χρησιμοποιούσαν τα ιδρύματα των Παρθεναγωγείων της εποχής. Η δεύτερη συλλογή διηγημάτων της με τίτλο «Άνθρωποι» κυκλοφόρησε το 1938. ενώ το 1939 βραβεύτηκε από την Αρχαιολογική Εταιρεία για την συγγραφή του παιδικού βιβλίου της «Χοντρούλης και Πηδηχτή». Το 1940 εκδίδει το δεύτερο μυθιστόρημα της με τίτλο «Λούμπεν», το οποίο την καθιέρωσε και ως πεζογράφο.
Παράλληλα, έντονη ήταν η δραστηριότητά της κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Αργότερα, τα χρόνια του εμφυλίου πολέμου αναγκάζεται διαφεύγει στο εξωτερικό λόγω των πολιτικών της πεποιθήσεων όπου και συνεχίζει την συγγραφή των έργων της . Μερικά από αυτά είναι τα εξής: «Βοηθός Νηπιαγωγείου» (μυθιστόρημα), «Παραπόταμοι» (μυθιστόρημα), «Ήθελε να την λένε κυρία» (συλλογή παραμυθιών), «Με τη λύρα» (μυθιστόρημα) κ.ά. Το 1962, επιστρέφει στην Ελλάδα λόγω του θανάτου της αδερφής της και κυκλοφορεί τις συλλογές διηγημάτων «Αναχωρήσεις και Μεταλλαγές», «Μυστήρια» και «Προσοχή Άνθρωποι». Εξέδωσε επίσης τα εξής βιβλία : «Και ούτω καθ' εξής» (μυθιστόρημα), «Σπουδή» (διήγημα), «Για να γίνει μεγάλος», 1966, (αναφορά στη ζωή του Ν. Καζαντζάκη), «Υπέρ των ζώντων» (διήγημα), «Δεσπόζουσα» (μυθιστόρημα), «Μια μέρα στο γυμνάσιο» (Θεατρικό έργο), «Ρωτώ και μαθαίνω», «Κατερειπωμένα αρχοντικά», «Υπό εχεμύθιαν», «Ανθολογία αντιστασιακής ποίησης» και το παιδικό βιβλίο «Τραγουδώ και χορεύω». Τέλος, αρθρογράφησε σε διάφορα πειριοδικά σε θέματα σχετικά με την λογοτεχνία και τα παιδεία ενώ υπήρξε και μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Ελλάδος. Πέθανε το 1988.
