Αλεξίου Στυλιανός

Ο Στυλιανός Αλεξίου (Ηράκλειο, 1921-2013) ήταν Έλληνας αρχαιολόγος, φιλόλογος και καθηγητής πανεπιστημίου. Καταγόταν από οικογένεια λογίων: ο πατέρας του Λευτέρης Αλεξίου ήταν λογοτέχνης και φιλόλογος και θείες του είχε την Έλλη Αλεξίου και τη Γαλάτεια Καζαντζάκη. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1939-1946) από όπου και πήρε το Διδακτορικό του δίπλωμα το 1959. Ύστερα έλαβε υποτροφίες από το Center de National de la Recherche Scietifique και το ίδρυμα Humboldt. Από το 1947 εργάστηκε ως επιμελητής αρχαιοτήτων Ρόδου και από το 1950 τοποθετήθηκε στο Μουσείο Ηρακλείου. Στα 1962 ανέλαβε την διεύθυνση του Μουσείου Ηρακλείου μέχρι και το 1977. Από το 1977 άρχισε να διδάσκει στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης και το 1982 εξελέγη ως πρώτος στη σχολή αυτή καθηγητής της μεσαιωνικής και νεώτερης ελληνικής λογοτεχνίας. Υπήρξε μέλος επιστημονικών εταιρειών, όπως του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου, της Αγγλικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών, της Αρχαιολογικής Εταιρείας, της Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών, της Λαογραφικής Εταιρείας και πολλών άλλων. Το 1981 τιμήθηκε με τον τίτλο του αντεπιστέλλοντος μέλους της Ακαδημίας Αθηνών και το 1992 τιμήθηκε από το Πανεπιστήμιο της Πάδοβας για τις συμβολές του στη μινωική αρχαιολογία και της βυζαντινής και νεώτερης ελληνικής φιλολογίας. Επίσης έχει ερευνήσει κείμενα της κρητικής λογοτεχνίας και αριθμεί 6 βιβλία και 30 μελετήματα η συμβολή του στο θέμα αυτό με πιο σημαντική την έκδοση του Ερωτόκριτου στα 1980.