Ο Τάσος Αθανασιάδης γεννήθηκε το 1913 στο Σαλιχλί της Μικράς Ασίας. Ύστερα από τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922 και τον ξεριζωμό των Ελλήνων ήλθε σαν πρόσφυγας στην Αθήνα, όπου παράμεινε οριστικά. Σπούδασε στη Νομική Σχολή και πολύ νέος ακόμα έκανε την εμφάνισή του στα γράμματα. Το 1936, σε ηλικία 23 χρονών, δημοσίευσε ένα μικρό δοκίμιο για τον κριτικό Φώτο Πολίτη, με τίτλο «Πώς έβλεπε ο Φώτος Πολίτης τη νεοελληνική πραγματικότητα».
Το πρώτο πεζογραφικό του έργο είναι η συλλογή διηγημάτων «Θαλασσινοί προσκυνητές». Στη συλλογή αυτή, που εκδόθηκε το 1943, κυριαρχεί ο λυρισμός και ταυτόχρονα φαίνεται η ικανότητα του συγγραφέα να αναλύει σε βάθος τους χαρακτήρες που παρουσιάζει στα έργα του. Την άλλη χρονιά εκδόθηκε το δεύτερο έργο του, με τίτλο «Ταξίδι στη μοναξιά». Είναι η βιογραφία του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια, δοσμένη με πολύ λυρισμό. Μετά το Β' παγκόσμιο πόλεμο ο συγγραφέας προσπάθησε να ξεφύγει από τα λυρικά πεζογραφήματα της πρώτης περιόδου και το 1948 άρχισε να γράφει ένα μεγάλο μυθιστόρημα. Έτσι έχουμε το έργο οι «Πανθέοι», που το γράψιμό του τελείωσε το 1961. Σ' αυτό ο συγγραφέας παρουσιάζει της περιπέτειες της οικογένειας των Πανθέων, από το 1897 μέχρι το 1940. Το μυθιστόρημα αυτό απτελείται από τρείς τόμους, τη «Χαρισάμενη εποχή», τη «Μάρμω Πανθέου» και την «Κερκόπορτα», και θεωρείται το καλύτερο έργο του, το οποίο διασκευάστηκε και παρουσιάστηκε ως σήριαλ στη τηλεόραση. Παράλληλα με την πεζογραφία ο Αθανασιάδης ασχολήθηκε και με τη βιογραφία. Το πρώτο βιογραφικό του έργο, όπως είδαμε, είναι λυρικό. Γρήγορα όμως εγκατάλειψε τη λυρική βιογραφία και στράφηκε στη «μυθιστοριματική αναπαράσταση» όπως λέει ο ίδιος δηλαδή στις βιογραφίες που έχουν τη μορφή μυθιστορήματος, αλλά είναι περισσότερο αντικειμενικές. Μ' αυτό τον τρόπο είναι γραμμένη η βιογραφία του μεγάλου Ρώσου λογοτέχνη Ντοστογιέφσκυ που εκδόθηκε το 1955. Λίγο αργότερα, το 1957, ο συγγραφέας στο έργο «Τρία παιδιά του αιώνα μας» δίνει βιογραφίες του Γάλλου λογοτέχνη Ουγκό και των Ρώσων λογοτεχνών Τολστόϊ και Ντοστογέφσκυ. Τέλος το 1963 έχουμε τη βιογραφία του μεγάλου ανθρωπιστή Αλβέρτου Σβάϊτσερ.Στη συνέχεια εκδόθηκαν τα τελευταία του έργα η «Αίθουσα του θρόνου», το 1969, «Οι φρουροί της Αχαΐας», το 1975 και ο «Ιουλιανός ο Παραβάτης».
