Ο Κωνσταντίνος Θ. Δημαράς (1904-1992), αναφερόμενος συχνότερα ως ''Κ.Θ.Δημαράς'', ήταν Έλληνας φιλόλογος, κριτικός και ιστορικός της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Γεννήθηκε το 1904 στην Αθήνα. Άρχισε να φοιτά στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου ανάμεσα στους καθηγητές που θα τον επηρεάσουν θα είναι ο Θεόφιλος Βορέας, ο οποίος τον ώθησε να σπουδάσει για 2 χρόνια στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Θα καθυστερήσει να λάβει πτυχίο, ασχολούμενος κυρίως με τη συγγραφή επιφυλλίδων και λογοτεχνικών κριτικών στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο της εποχής. Το 1933 είναι επιμελητής συντάκτης στην Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια του ''Πυρσού'' και με τα περιοδικά Νέα Εστία και Ιδέα. Πτυχίο Φιλολογίας έλαβε το 1933 από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το 1953 έλαβε διδακτορικό δίπλωμα από τη Φιλοσοφική Σχολή Θεσσαλονίκης. Το 1960 προχωρά στη σύσταση του Κέντρου Νεοελληνικών Ερευνών στο πλαίσιο του Ιδρύματος Ερευνών. Το 1962 μαζί με μια ομάδα νέων νεοελληνιστών συστήνει ένα επιστημονικό σωματείο, τον Όμιλο Μελέτης του Ελληνικού Διαφωτισμού (ΟΜΕΔ), αποκλειστικά αφοσιωμένου στη μελέτη του φαινομένου. Προσκλήθηκε στη συνέχεια να διδάξει στην έδρα Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας της Σορβόνης και να αναλάβει τη διεύθυνση του Νεοελληνικού Ινστιτούτου του ίδιου πανεπιστημίου το 1971. Στις θέσεις αυτές παρέμεινε μέχρι το 1978. Πέθανε στο Παρίσι στις 18 Φεβρουαρίου 1992.
