Ο καθηγητής Ιωάννης Ν. Φραγκούλας γεννήθηκε στη Σκιάθο το 1906. Απόφοιτος της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έλαβε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης το 1955. Υπηρέτησε στα σχολεία της Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης (Ιερατική Σχολή Άρτης, Ιεροδιδασκαλείο Βελλάς, Ανώτ. Εκκλησ. Φροντιστήριο Θεσσαλονίκης, Ανωτ. Εκκλησ. Σχολή Θεσσαλονίκης) και για επτά χρόνια δίδαξε στην Ελληνική Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή της Βοστώνης, όπου διετέλεσε υποδιευθυντής και προσωρινός Σχολάρχης. Ονομάστηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο «Άρχων Διδάσκαλος του Ευαγγελίου» και από το δήμο Σκιάθου τιμήθηκε με το «μετάλλιο της πόλεως».
Έγραψε αρκετές μονογραφίες και μελέτες, όπως: Τα Χριστιανικά Μνημεία της νήσου Σκιάθου (διδακτορική διατριβή), Μαθήματα Εκκλησιαστικής Ρητορικής, Μαθήματα Ορθοδόξου Δογματικής, Η φυσική μορφή του Χριστού εις την Παράδοσιν της Εκκλησίας, Η Σταυρική θυσία του Χριστού κατά τον Απόστολον Παύλον, Ο Απόστολος Παύλος και η γεωργική εργασία κ.α. Ιδιαίτερα όμως ασχολήθηκε με την ιστορία και τον πνευματικό βίο της πατρίδας του, όπου σε τέσσερις τόμους, με τον γενικό τίτλο «Σκιαθίτικα» συγκέντρωσε 45 δημοσιευμένες κι ανέκδοτες εργασίες του. Τα «Σκιαθίτικα» τιμήθηκαν το 1987 με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών. Αξιομνημόνευτη είναι η «φιλολογική» σχέση των προγόνων του με τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, αφού ο κτηματίας Φραγκούλης Κ. Φραγκούλας στο διήγημα του Παπαδιαμάντη «Ρεμβασμός του Δεκαπενταυγούστου» ήταν ο μεγαλύτερος αδελφός του παππού του, ενώ ο γερο-Φραγκούλας στο διήγημα «Τα Φραγκλέικα» ήταν ο προπάππος του Κωνσταντής Φραγκούλιας. Σύμφωνα με τον εκδότη και σχολιαστή του Παπαδιαμάντη φιλόλογο Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλο, ο Ιωάννης Ν. Φραγκούλας θεωρείται, μετά τους Παπαδιαμάντη και Μωραϊτίδη το τρίτο πνευματικό τέκνο της Σκιάθου. Διέμενε μόνιμα στον Βόλο όπου και πέθανε το 2001.
