Ο φιλόλογος - εκπαιδευτικός, λογοτέχνης και μεταφραστής, Ιωάννης Γρυπάρης (1870 - 1942), από τον Αρτέμωνα (Σίφνου), αναδείχθηκε σ' έναν από τους πρωτοπόρους δημοτικιστές και τους λυρικότερους και πιο πηγαίους Νεοέλληνες ποιητές. Εργάστηκε ως σχολάρχης στη Σκούταρη, την Αρτάκη και το Διπλοκιόνιο, δίδαξε στη Σίφνο, τις Σπέτσες, την Άμφισσα, την Μύκονο, το Αίγιο, το Βαρβάκειο, το Γύθειο, το Μεσολόγγι κ.ά. και, στη συνέχεια, υπηρέτησε στο Υπ. Παιδείας για να τερματίσει την επαγγελματική του καριέρα ως διευθυντής Επιστημών και Τεχνών (1930). Μετά την αφυπηρέτησή του, τοποθετήθηκε (ως το 1935) διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου.
Υπήρξε ένας πολυβραβευμένος ποιητής, με αντιπροσωπευτικότερες ποιητικές συλλογές: «Σκαραβαίοι και Τερρακότες», «Ιντερμέδια», «Τα Ελεγεία» κ.ά. Από τις μεταφράσεις του εκείνες που καθιερώθηκαν ως κλασικές είναι από τον Αισχύλο η «Ορέστεια», οι «Ικέτιδες», ο «Προμηθέας Δεσμώτης», οι «Πέρσες» και τα έργα του Σοφοκλή. Επίσης μετέφρασε Πλάτωνα («Πολιτεία», «Ευθύδημος»), Όμηρο, Καλλίμαχο, Βακχυλίδη, Εύπολη, Οράτιο, Κάτουλλο, Γκαίτε, Σέλλεϋ, Πετράρχη κ.ά. Έγραψε, εξάλλου, πλείστα πεζά (άρθρα, κριτικές, μελετήματα, σκέψεις, διάλογοι), μερικά από τα οποία είναι συγκεντρωμένα στα «Ειδύλλια του σαλονιού» και τα «Γαλλικά». Ο Γρυπάρης υπήρξε ένας ευαίσθητος ποιητής, με λόγο λιτό και μεστό, που δούλεψε, με ξεχωριστή μαστοριά, το σονέτο. Είναι μια νεοελληνική φωνή που εξακολουθεί να υποβάλλει και να συγκινεί.
