Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος γεννήθηκε το 1902 στην Πάτρα. Τελείωσε το γυμνάσιο στην ιδιαίτερη πατρίδα του και μετά ήρθε στην Αθήνα, όπου σπούδασε στηΝομική Σχολή του πανεπιστημίου. Στη συνέχεια ταξίδεψε στην Γερμανία, όπου ολοκλήρωσε τις νομικές του γνώσεις και παράλληλα παρακολούθησε πολιτικές επιστήμες (Χαϊδελβέργη).
Το 1935 άρχισε την πολιτική του δράση, ιδρύοντας το Ενωτικό Κόμμα. Το 1936 έγινε καθηγητής της κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διετέλεσε επίσης γενικός γραμματέας υπουργείων και πρόεδρος του Ι.Κ.Α. Την περίοδο 1937- 40 εξορίστηκε από τη δικτατορία του Μεταξά. Το 1940-41 πήρε μέρος στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο ως εθελοντής και στη διάρκεια της Κατοχής διέφυγε στη Μέση Ανατολή, όπου έλαβε μέρος στις εκεί εξόριστες Ελληνικές Κυβερνήσεις (1942 - 45). Το 1946 επέστρεψε στην Ελλάδα και συμμετείχε ενεργά στην πολιτική ζωή του τόπου. Μέχρι το 1967 εκλέχτηκε αρκετές φορές βουλευτής και έφτασε στο αξίωμα του υπουργού, του αντιπροέδρου και του πρωθυπουργού. Μετά τη μεταπολίτευση, το 1977, εκλέχτηκε βουλευτής Επικρατείας στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Εκτός από την πλούσια πολιτική δράση του ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος έχει να παρουσιάσει και ένα αρκετά εκτεταμένο έργο, το περιεχόμενο του οποίου είναι φιλοσοφικό, κοινωνιολογικό και ιστορικό. Μεταξύ του πλήθολυ ετων συγγραμάτων του περιλαμβάνονται: το πολύτιμο και κλασικό έργο του «Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος», «Η Κοινωνία των Εθνών» (1962), «Κοινωνιολογία των ιμπεριαλιστικών φαινομένων» (1972), «Κάρολος Μαρξ» (1931), «Ιστορία και πρόοδος» (1963), «Προβλήματα φιλοσοφίας και κοινωνιολογίας της ιστορίας» (1936), κ.ά.
Ση συγγραφική του δράση του ανήκουν επίσης το θεατρικό έργο «Κρόμβελ» και δύο ποιητικές συλλογές με τίτλους «Ο κύκλος των σονέτων» και «Πικροδάφνες». Για την προσφορά του στην πνευματική ζωή του τόπου εκλέχτηκε το 1959 Ακαδημαϊκός.
