Η συγγραφέας Μαρία Ιορδανίδου γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1897, από μητέρα Πολίτισσα και πατέρα Υδραίο. Τα πρώτα παιδικά της χρόνια τα έζησε στον Πειραιά ενώ σε ηλικία 10 ετών επιστρέφει στην Πόλη με την οικογένεια της, όπου και σπουδάζει στο Αμερικανικό κολέγιο στο Βόσπορο. Μετά από παραμονή της στην Ρωσία το 1914, στην Πόλη το 1919 και στην συνέχεια στην Αλέξανδρεια, όπου παντρεύτηκε εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Στα χρόνια της κατοχής αιχμαλωτίστηκε και κλείστηκε σε στρατόπεδο μέχρι το Γενάρη του 1942. Παρά το γεγονός ότι εμφανίστηκε αργά στη λογοτεχνία, εντυπωσίασε με το βιβλίο της «Λωξάντρα» το 1966, το οποίο έχει αυτοβιογραφικό χαρακτήρα ενώ παρουσιάστηκε και στην τηλεόραση το 1980. Σε αυτό παρουσιάζει τις παιδικές της αναμνήσεις την εποχή της «τελευταίας άνθησης της ρωμιοσύνης», γι' αυτό και βραβεύτηκε με το Χρυσό Σταυρό του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης. Ακολούθησαν και άλλα έργα όπως : «Διακοπές στον Καύκασο» (1968), το οποίο στηρίζεται σε αναμνήσεις της συγγραφέως από την Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία το 1917, «Σαν τα τρελά πουλιά» (1978) και «Στου κύκλου τα γυρίσματα» (1979). Τα έργα της ξάφνιασαν κριτικούς και αναγνωρισμένους λογοτέχνες με την πρωτοπορία τους. Πέθανε στις 6 Νοεμβρίου του 1989 στην Αθήνα.
