Ο Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος γεννήθηκε στην Σπάρτη το 1900. Σπούδασε φιλολογία και φιλοσοφία στα πανεπιστήμια της Βιέννης και της Χαϊδελβέργης. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, διετέλεσε υφηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1930) ενώ το 1933 εκλέχτηκε και καθηγητής της φιλοσοφίας στο ίδιο πανεπιστήμιο. Έπειτα, το 1936 κατέλαβε έδρα στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και το 1950 την έδρα φιλοσοφίας στην Πάντειο Σχολή. Παράλληλα, έγραψε πολλά φιλοσοφικά βιβλία καθώς επίσης πραγματείες και μελέτες σε επιστημονικά και φιλοσοφικά περιοδικά.
Το πρώτο του βιβλίο είναι η «Θεωρία του Λόγου» κυκλοφόρησε το 1928, ενώ ακολούθησε μια πλειάδα άλλων βιβλίων όπως : «Αι θεμελιώδεις έννοιαι της φιλοσοφίας του Πλωτίνου» (1928), «Αι αρχαί της φιλοσοφίας της ιστορίας» (1928), «Φιλοσοφία και ψυχολογία» (1929), «Η φιλοσοφία του Καντ» (1930), «Η φιλοσοφία της παιδείας» (1930), «Το πρόβλημα της φιλοσοφίας της ιστορίας» (1932), «Ιστορία και ζωή» (1936), «Εισαγωγή στον Πλάτωνα» (1940), «Σύστημα φιλοσοφικής ηθικής» (1947), «Πλάτωνος Φαίδρος» (1948), «Χριστιανικά και φιλοσοφικά μελετήματα» (1949), «Φιλοσοφία του Καρτέσιου» (1950), «Μαθήματα ιστορίας της φιλοσοφίας των Ελλήνων» (1955), «Φάουστ του Γκαίτε» (1956) και «Εισαγωγή στη φιλοσοφία» (1975). Επίσης, διετέλεσε υπουργός Παιδείας το 1945 ενώ εκλέχτηκε και πρόεδρος του Εθνικού Θεάτρου και του συλλόγου «Παρνασσός». Εκλέχθηκε μέλος της Ακηδημίας Αθηνών το 1960. Πέθανε στις 20 Φεβρουαρίου 1981 στην Αθήνα.
