Η λογοτέχνιδα Ελένη Βαλαβάνη γεννήθηκε στοο Βόλο (1922). Μετά τις γυμνασιακές της σπουδές ήλθε στην Αθήνα και σπούδασε στη Νομική Σχολή. Αργότερα πήγε στη Γερμανία για συμπλήρωση των σπουδών της και παρακολούθησε μαθήματα γερμανικής φιλολογίας στο πανεπιστήμιο του Μονάχου. Στα επόμενα χρόνια η δραστηριότητά της στράφηκε στη λογοτεχνία και ιδιαίτερα στην παιδική λογοτεχνία. Το πρώτο της έργο δημοσιεύτηκε το 1963 και είναι μια συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Φεγγάρι δώδεκα ημερών». Το 1966 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα «Τα παπούτσια κι εγώ» και το 1968 το βιβλίο «Μορφές του νέου ελληνισμού», που περιέχει οχτώ ιστορικές μελέτες για την εποχή 1600-1800.
Σε ξεχωριστούς τόμους εκδόθηκαν τα παρακάτω βιβλία της: «Φεγγάρι δώδεκα ημερών» (διηγήματα), Αθήνα 1963. «Τα παπούτσια κι εγώ» (μυθιστόρημα), Αθ. 1966. «Μορφές του νέου ελληνισμού» (μονογραφίες από την προεπαναστατική εποχή), κ.ά. Το τελευταίο βιβλίο της, που έχει τον τίτλο «Το μικρόμικρούτσικο» περιλαμβάνει έξι παραμύθια (καρφάκι, αστεράκι, αυγουλάκι, τριανταφυλλάκι, κρεμμυδάκι, αρκουδάκι) και εκδόθηκε το 1977. Στη Βαλαβάνη ανήκουν επίσης και αρκετά κείμενα για παιδικές ραδιοφωνικές εκπομπές. Για την προσφορά της στη λογοτεχνία τιμήθηκε με τις διακρίσεις: βραβεία της «Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς» (1964 ΚΑΙ 1968), βραβείο Πανεπιστημίου Αθηνών (1972) βραβεία του «Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου» (1975 και 1976). Σήμερα είναι μέλος του «Συνδέσμου Ελλήνων Λογοτεχνών» και της Διεθνούς Βιβλιοθήκης για νέους του Μονάχου.
