Ο Νικόδημος Βαλληνδράς (κατά κόσμον Νικόλαος Βαλληνδράς του Λεωνίδα, 1915-2008) υπήρξε μητροπολίτης Πατρών από Ζιχνών και Νευροκοπίου, από το 1974 ως το 2005, οπότε και παραιτήθηκε. Νάξιος στην καταγωγή, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 2 Φεβρουαρίου 1915. Αφού έλαβε την εγκύκλια εκπαίδευση, εισήλθε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών από την οποία αποφοίτησε το 1936. Μετά την εκπλήρωση της στρατιωτικής του θητείας χειροτονήθηκε διάκονος το 1939 και εφεξής διετέλεσε αρχιδιάκονος του Αρχιεπισκόπου Χρύσανθου έως και το 1941. Το 1944 χειροτονήθηκε αρχιμανδρίτης και το διάστημα μεταξύ του 1946-1947 ήταν ιεροκήρυκας στην αρχιεπισκοπή Αθηνών και στην μητρόπολη Ιωαννίνων. Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου υπηρέτησε ως στρατιωτικός ιερέας της 75ης Ταξιαρχίας, με την οποία βρέθηκε στο μέτωπο του Γράμμου καθώς και στη Μακρόνησο. Μετά τη λήξη του Εμφυλίου, ανέλαβε τη διεύθυνση του Γραφείου Ανοικοδομήσεως των ανά την επικράτεια κατεστραμμένων, ένεκα των πολεμικών συγκρούσεων, ναών. Από το 1950 ως το 1965 διετέλεσε ιερέας σε διάφορους ναούς της Αθήνας καθώς και καθηγούμενος της μονής Ασωμάτων Πετράκη για μια τριετία, από το 1957. Επίσης χρημάτισε Διευθυντής της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη (1961-1962). Στις 22 Νοεμβρίου 1965, εξελέγη μητροπολίτης Ζιχνών και Νευροκοπίου, ενώ στις 22 Μαΐου 1974 μετετέθη στην ιστορική μητρόπολη Πατρών. Στις 12 Ιανουαρίου 2005 υπέβαλε την παραίτησή του λόγω προχωρημένης ηλικίας. Ο Νικόδημος Βαλληνδράς απεβίωσε στην Αθήνα, όπου διέμενε τα τρία τελευταία χρόνια του βίου του, στις 16 Νοεμβρίου του 2008 σε ηλικία 93 ετών.
Ο Βαλληνδράς, διακρινόταν για την ποιμαντικό, κηρυγματικό, μουσικολογικό, λειτουργικό, υμνογραφικό αλλά και το εν γένει πολύπλευρο συγγραφικό του έργο. Έγραψε πολλές αγιολογικές μελέτες, υμνολογικά και κηρυγματικά έργα καθώς και μονογραφίες ιστορικού και εκκλησιαστικού περιεχομένου. Ως εκκλησιαστικός μουσικός αποτελεί μιαν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα περίπτωση. Λειτουργικός αρχιερεύς, ψάλτης ηδύφωνος και αρχαιοπρεπής, ακόμη ικανός συνθέτης, από τους πιο αξιόλογους της εποχής μας. Στα πρώτα νεανικά του χρόνια άσκησε την ψαλτική τέχνη σε πολλούς ναούς των Aθηνών. Tο ερμηνευτικό του ιδίωμα, διανθισμένο με πολλά εξπρεσιονιστικά στοιχεία, συγκλίνει σε ύφος έλλογο, πειθαρχημένο και ομοιογενές. Aπό μιάν άποψη, παραπέμπει στο κλίμα του Oικουμενικού πατριαρχείου και της Kωνσταντινούπολης γενικότερα. Eυεξήγητο, αφού ο κυριότερος δάσκαλός του υπήρξεν ο Γρηγόριος Bαλληνδράς (θείος από πατέρα), ο οποίος, με τη σειρά του, υπήρξε μαθητής του ονομαστού πρωτοψάλτη της Mεγάλης του Xριστού Eκκλησίας Iακώβου Nαυπλιώτη. O μητροπολίτης Nικόδημος Bαλληνδράς στοιχείται ανάμεσα στους μεγάλους παραδοσιακούς ψάλτες της εποχής μας, συνεχίζοντας μάλιστα την παλαιά παράδοση των ιερωμένων μουσικών (του Mπαλασίου και, κυρίως, του επίσης μητροπολίτη Γερμανού του Nέων Πατρών).
Στο ενεργητικό του Νικοδήμου καταγράφονται και δύο γεγονότα υψίστης σημασίας για την Πόλη των Πατρών· αφενός η εγκαινίαση του Ιερού Ναού του πολιούχου της πόλεως Αγίου Ανδρέα και αφετέρου η επιστροφή, έπειτα από ενέργειές του, του σωζόμενου τμήματος του σταυρού του μαρτυρίου του Αγίου Ανδρέα από τη Μασσαλία το έτος 1980.
