Βιζυηνός Γεώργιος

Ο Γεώργιος Βιζυηνός (1849 - 1896) υπήρξε διακεκριμένος φιλόλογος και λογοτέχνης. Το πραγματικό του όνομα ήταν Μιχαηλίδης. Σπούδασε στην Πόλη, την Κύπρο, τη Χάλκη, την Αθήνα και την Γερμανία, και ταξίδευσε στη Γαλλία και το Λονδίνο. Το 1874 βραβεύτηκε στον Βουτσιναίο Διαγωνισμό με το επικολυρικό ποίημά του «Κόδρος» και το 1876 με την ποιητική συλλογή «Άρες - Μάρες - Κουκουνάρες». Έγραψε τη μελέτη «Η φιλοσοφία του καλού παρά Πλωτίνω», ασχολήθηκε με θέματα ψυχολογίας και λογικής, υπηρέτησε ως καθηγητής Δραματικής στο Ωδείο, ασχολήθηκε με την ποίηση κ.ά. Ωστόσο, δοκιμάστηκε από πολλές απογοητεύσεις στη ζωή του και μετά κι από έναν άτυχο έρωτα οδηγήθηκε στο φρενοκομείο, όπου κι πέθανε. Ο Βιζυηνός, λογοτέχνης με πηγαία έμπνευση και εντυπωσιακή αφηγηματική δύναμη, υπήρξε ο θεμελιωτής του νεοελληνικού διηγήματος και πρόδρομος της ψυχογραφικής λογοτεχνίας. Χαρακτηριστικά του έργα είναι: «Το αμάρτημα της μητρός μου», «Ποίος είναι ο φονεύς του αδελφού μου». Τα «Άπαντά» του εκδόθηκαν το 1955.