Ο λογοτέχνης και ιστορικός Γιάννης Βλαχογιάννης γεννήθηκε το 1867 στη Ναύπακτο. Αφού τελείωσε το γυμνάσιο στη Ναύπακτο, ήρθε στην Αθήνα και σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του πανεπιστημίου. Σε ηλικία 26 περίπου χρόνων εμφανίζεται για πρώτη φορά στη λογοτεχνία με τρία διηγήματα και με το ψευδόνημο Γιάννος Επαχτής (Έπαχτος είναι το κοινό όνομα της πατρίδας του Ναυπάκτου). Τα έργα αυτά είναι γραμμένα στη δημοτική και αναφέρονται στο ηρωϊκό Σούλι.
Με το πρώτο του κιόλας βιβλίο, που είχε τίτλο «Ιστορίες του Γιάννη Επαχτίτη» (1893), γίνεται γνωστός και επαινείται από τον Παλαμά. Στο ίδιο βιβλίο δημοσιεύει και δύο ποιήματά του, τα «Μάτια» και την «Επιγραφή». Άλλα ποιήματα δημοσίευσε σε εφημερίδες και περιοδικά. Η ποιητική του όμως δημιουργία είναι μικρή, περίπου 30 ποιήματα, και βρίσκεται συγκεντρωμένη στο έργο «η Μούσα και η ψυχή». Το 1904 έβγαλε και διεύθυνε το περιοδικό «Προπύλαια», με ιστορικό περιεχόμενο. Το 1914 κυκλοφόρησε το έργο «Πετεινός», που γράφτηκε το 1893, ηθογραφικό διήγημα στο οποίο με μεγάλη ψυχολογική ανάλυση περιγράφει το πρώτο παιδικό έρωτα.Το 1923 έγραψε τα έργα «Γύρος της Ανέμης», «Έρμος κόσμος», «Του Χάρου ο χαλασμός». Το 1925 έκδωσε τα πεζά του ποιήματα «Λόγοι και αντίλογοι», Στα τελευταία του χρόνια - πέθανε σην Αθήνα το 1945 - δημοσίευσε τις συλλογές «Μεγάλα χρόνια» και τα «Τα παλικάρια τα παλιά», που περιέχουν τα καλύτερα διηγήματά του. Παράλληλα με τα λογοτεχνικά του έργα ο Γιάννης Βλαχογιάννης άρχισε να εκδίδει και έργα ιστορικού περιεχομένου.Έτσι το 1901 κυκλοφόρησε το «Αθηναϊκό Αρχείο» και το 1903 η «Βιογραφία του Γεωργίου Καραϊσκάκη». Ερευνώντας τις ιστορικές πηγές ανακάλυψε και δημοσίευσε σε δύο τόμους τα απομνημονεύματα του Γιάννη Μακρυγιάννη, με τίτλο «Αρχείο του στρατηγού Ιωάννου Μακρυγιάννη». Ακολούθησε η δημοσίευση των «Ενθυμημάτων του Κασσομούλη», του «Χιακού Αρχείου», των «Απομνημονευμάτων του Σπυρομήλιου», της «Ιστορικής Ανθολογίας» και άλλων.
