ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΒΕΡΓΙΝΑΣ

Αν σήμερα αποφασίζω να σχεδιάσω από μνήμης αυτή την ιστορία, είναι γιατί καταλαβαίνω πως αξίζει τον κόπο να αναλογιστώ κι εγώ ο ίδιος το δρόμο που έκανα και να δώσω στους άλλους τις πληροφορίες που θεωρού χρήσιμες. Θα ήταν ψεύτικη η μετριοφροσύνη αν έλεγα πως εξακολουθώ να πιστεύω πως δεν αξίζει να ιστορήσω το «Χρονικό της Βεργίνας». Τώρα ξέρω πως αξίζει· ελπίζω να φανεί από το χρονικό αυτό πως ο δρόμος που ακολούθησα ήταν ίσιος και πως έφτασα στο τέλος του -αν υπάρχει τέλος σ' ένα τέτοιο δρόμο- μονάχα γιατί δεν κουράστηκα μεσοστρατίς. Όσα γράφω στηρίζονται στη μνήμη μου∙ γνωρίζω πως η ανθρώπινη μνήμη είναι πάντα απατηλή∙ προσπάθησα να την ελέγξω σε όλα τα σημεία∙ αν όμως κάπου με παραπλάνησε, ζητώ την επιείκεια του αναγνώστη.

(Από το οπισθόφυλλο της έκδοσης)