ΟΙ ΩΡΑΙΟΙ ΤΡΕΛΟΙ ΤΗΣ ΠΑΛΙΑΣ ΠΑΤΡΑΣ - ΝΤΟΡΟΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΙ ΤΥΠΟΙ

Δεν ήταν τρελοί όλοι, όσοι αποτελούν το θέμα του βιβλίου αυτού. Και από εκείνους που τους είχε σαλέψει ο νους, ελάχιστοι ήταν ενοχλητικοί, ή επικίνδυνοι. Τους περισσότερους βασάνιζαν έμμονες ιδέες, τις οποίες η κοινωνία της εποχής των κατέβαλλε φιλότιμες προσπάθειες να τις συντηρεί και να τις κάνει πιο πείσμονες. Δεν ήταν, λοιπόν, όλοι τρελοί. Ούτε οι τυχόν τρελοί ήταν ωραίοι, κυριολεκτικώς, ή μεταφορικώς. (Τι ωραιότητα μπορεί να βρει κανείς στην παραφροσύνη, ή στην εξαθλίωση;) Οι πολλοί όμως ήταν λαϊκοί τύποι. Καθένας δηλαδή είχε έναν μοναδικό τρόπο συμπεριφοράς, με τον οποίο εκδήλωνε τις σκέψεις και τα συναισθήματά του.

(Από τον πρόλογο του βιβλίου)