ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΑΙ ΩΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΑΙ

Μέχρι τών ιδικών μάς καιρών καί πιθανώτατα διά πολλούς ακόμη αιώνας, όστις αισθάνεται τόν Θεόν δέν θά εύρη καλύτερον τρόπον νά εκφράση τόν ευατόν του καί νά μεταδώση είς τούς άλλους τής ψυχής του τήν φλόγα, παρά άν σπουδάση καί άν κατακτήση τόν αρχαίον έλληνα λόγον. Καί λαμπρόν παράδειγμα τής αληθείας αυτής είναι η μεγάλη ακμή τής χριστιανικής φιλολογίας, είς εποχήν κατά τήν οποίαν συνέπιπτεν η γνησιωτέρα θρησκευτική έμπνευσις μέ τήν άρτιαν ακόμη γνώσιν τής αρχαίας ελληνικής, είς εποχήν κατά τήν οποίαν η τελειότης τής νέας θρησκείας εύρισκε θαυμάσιον τρόπον εκφράσεως είς τήν πληρότητα καί είς τό κάλλος τού ελλήνικού λόγου.

(Από τον πρόλογο του βιβλίου)