ΕΝΑΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ Ο ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ

Η αιτία που μας αναγκάζει να χαράξουμε λίγα λόγια στη θέση του προλόγου είναι τούτη: να εξηγήσουμε γιατί δίνουμε τη βιογραφία του ηρωικού στρατηγού της Επανάστασης του Εικοσιένα Γιάννη Μακρυγιάννη σαν μυθιστορία, αφού ο ίδιος μας άφισε με τα Απομνημονεύματά του, όχι μόνο αυθεντικές σελίδες ιστορίας του Μεγάλου Σηκωμού και της δικής του συμβολής, αλλά κι ένα μοναδικό κείμενο που θα δίνη πάντα μια ανώτερη πνευματική τροφή, ίσως όχι μόνο στους Έλληνες. Σε όσους δοθή η ευκαιρία να μελετήσουν αυτά τα Απομνημονεύματα, είναι βέβαιο πως θα δοκιμάσουν μια ασύγκριτη συγκίνηση - κάτι σαν δέος μπρος στο απροσμέτρητα υψηλό - που γαλβανίζει τη φαντασία του μελετητή, οπότε αυτή, αυτόματα, τυλίγει την προνομιούχο ιστορική μορφή στα μαγνάδια του μύθου και του θρύλου. Ένας άλλος λόγος, είναι η επιθυμία να προσελκύσομε τους νέους σε πρότυπα ζωής, που δεν είναι πολύ μακριά τους, μ' ένα συγγραφικό είδος που είναι της προτίμησής τους. Η ιστορία, που θα διαβάστε, μοιάζει με παραμύθι. Όμως δεν είναι. Η ζωή ενός δικού μας είναι· ενός καταδικού μας που τον γέννησε ο λόγγος, τον ανάθρεψε το όραμα μιας άξιας ανθρώπινης πορείας και τον άνδρωσε η λαχτάρα της αναγέννησης μιας λεύτερης Πατρίδας. Γι' αυτήν, αφίνοντας το καριοφύλλι, έδωσε, ως τα τελευταία του, όλους τους παλμούς ενός άξιου και γενναίου Έλληνα.

(Από τον πρόλογο του βιβλίου)