ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΟΣ ΣΤΟ ΧΑΡΤΙ

Δεν υπήρξα ποτέ εφευρέτης και ούτε σκοπεύω να γίνω. Όταν υπάρχει μια σύμβαση είτε την σπας, είτε ξαναγυρίζεις στην πρωταρχική μορφή, τότε που δεν ήταν σύμβαση. Και κάτω απ' αυτήν την αντίληψη μ' ενδιαφέρει περισσότερο ο Παπαδιαμάντης απ' τον Γκριγιέ ή τον Γιατρομανωλάκη. Δεν μπορώ να δω σαν φόρμα αυτό που γράφω, γιατί δεν είναι φόρμα. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν στην λογοτεχνία πειράματα αλλά οράματα. Η λογοτεχνία για μένα είναι διατύπωση οραμάτων, δεν είναι ζήτημα μορφής κατά κανένα τρόπο. Κι αν είχα προβλήματα φόρμας θα ήμουνα φιλότεχνος κι εραστής της λογοτεχνίας, δηλαδή καλός αναγνώστης. Οι πολιτισμοί που δίνουν περισσότερο βάρος στη μορφή από το όραμα, από στιγμή σε στιγμή θα βρεθούν σε αδιέξοδο. Κι από τη στιγμή που εγώ πολιτιστικά κληρονομώ την ελληνική παράδοση δεν μπορώ να θέσω πρόβλημα μορφής ούτε να σκεφτώ ότι υπάρχει κάποιο αδιέξοδο. Αδιέξοδο φόρμας θα υπάρξει όταν θα σταματήσει να υπάρχει ζωή.

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το Από το Χάος στο Χαρτί είναι μια συλλογή άρθρων και δοκιμίων του καλλιτέχνη, τα περισσότερα εκ των οποίων έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό Αντί. Θεματικά αγγίζουν κάθε πιθανό θέμα που απασχολούσε την ταραχώδη δεκαετία του ’80: εκλογές, Κοσκωτάς, τηλεόραση, ελληνικός κινηματογράφος, η διαφήμιση ως το σαράκι της σύγχρονης σκέψης και ζωής, ο Σαββόπουλος, ο Παπάζογλου και ο Ιωάννου. Πολλά από αυτά μας απασχολούν μέχρι και σήμερα. «Ο Κοσκωτάς μπορεί να έφυγε αλλά το σκηνικό ξένων προδιαγραφών που έστησε ήταν προπομπός ανάλογων σκηνικών που θα στηθούν στο αμέσως προσεχές μέλλον...» έγραψε το σωτήριο έτος 1988 ο Χρήστος Βακαλόπουλος.