Διακεκριμένος κλασικός φιλόλογος γεννημένος στις 5 Αυγούστου 1911 στο Σταυρό της Ιθάκης. Από μικρή ηλικία επέδειξε επέδειξε φιλομαθή διάθεση και δέχθηκε την επιρροή του θείου του, Γεράσιμου Λεκατσά, ικανότατου φιλόλογου με σπάνια μόρφωση, κριτική σκέψη και ρητορική ικανότητα. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα γράμματα με τη μελέτη του «Συμβολή στη διαλεκτική ιστορία της φιλοσοφίας» την οποία συνέγραψε το 1933, όντας ακόμη φοιτητής της Νομικής. Υπήρξε ένας εξαίρετος επιστήμονας με πλούσια πνευματική δράση και εξέδωσε πλήθος έργων, όπως μεταφράσεις αρχαίων συγγραφέων με σχόλια και εισαγωγή (στη σειρά «Πάπυρος»), «Πολιτεία των δούλων και προλετάριων της Μ. Ασίας (133-128 π.Χ.)», «Εποποιία της πάλης των τάξεων στην αρχαία Ελλάδα», «Η καταγωγή των θεσμών, των εθίμων και δοξασιών», «Η ψυχή» (έργο μνημειώδες), «Η μητριαρχία και η σύγκρουσή της προς την ελληνική πατριαρχία», «Ο λαβύρινθος» κ.α. Συνεργάστηκε κατά καιρούς με όλες σχεδόν τις αθηναϊκές εφημερίδες της εποχής του, με πολλά περιοδικά και εγκυκλοπαίδειες.
Στα γυμνασιακά του χρόνια ευρισκόμενος στη Κέρκυρα κι έχοντας επιστρέψει έπειτα από διετή παραμονή στην Αυστραλία, επηρεάστηκε από τα προοδευτικά φρονήματα του καθηγητή του Κωνσταντίνου Αράπη, γεγονός που ώθησε τον έφηβο Παναγή στον ενστερνισμό της μαρξιστικής ιδεολογίας. Εντούτοις, ο Π. Λεκατσάς δεν έγινε ποτέ μέλος κανενός κόμματος, κάτι που αποτέλεσε πολλές φορές αιτία κριτικής από ομοϊδεάτες του. Αν και πολιτικοποιημένος από νεαρή ηλικία, όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο Κερκυραίος λαογράφος Οδυσσέας-Κάρολος Κλήμης, «ο Λεκατσάς ήταν ένας άνθρωπος, που οι αριστερές πεποιθήσεις του προέρχονταν από την επιστήμη». Και μέχρι το τέλος της ζωής του θα προτιμήσει να παραμείνει ακομμάτιστος, προκειμένου να κρατήσει αδέσμευτη την επιστημονική του έρευνα από οποιουδήποτε είδους στράτευση.
