ΣΑΠΦΩ, ΑΡΧΑΙΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟΝ - ΕΙΣΑΓΩΓΗ - ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ - ΣΧΟΛΙΑ ΥΠΟ ΠΑΝΑΓΗ Γ. ΛΕΚΑΤΣΑ

Ο μελετητής των λυρικών συντριμμάτων που αντιπροσωπεύουν σήμερον το έργον της Σαπφούς δεν αναγκάζεται να προστρέξη εις τα λεπτομερή και σκολιά εκείνα παντοδαπής φύσεως ερμηνευτικά υπομνήματα, τα απαραίτητα δια την μελέτην των άλλων Ελλήνων ποιητών. Η ποίησίς της χάρις εις το είδος της και το αποκλειστικώς σχεδόν αισθηματικόν της περιεχόμενον, αν και με τέχνην απαράμιλλον πλαστουργημένη, συντίθεται με τα απλούστερα στοιχεία. Αλλ' ο μελετητής, ο κριτικός, ο βιογράφος, αναγκάζεται ευθύς εξ αρχής να αντιμετωπίση εν άλλο, όχι ολίγον πολύπλοκον πρόβλημα, το περιλάλητον των ερώτων της ποιητρίας. Η Σαπφώ είναι δι' ημάς το μοναδικόν από όλην την αρχαίαν ελληνικήν ποίησιν δείγμα της λυρικής υπό την σημερινήν του όρου έννοιαν, δηλ. προσωπικής, ποιήσεως· συνεπώς πάσα μελέτη και ερμηνεία του έργου της, αν δεν προσδιορίση την προσωπικότητά της και το ποιόν των αισθημάτων που έδωσαν αφορμήν εις το τόσον πάθος των έργων της και εις τας ωραιοτέρας εμπνεύσεις της, θα μένη μοιραίως ατελής και άνευ σταθεράς τινάς βάσεως.

(Από τον πρόλογο του Π. Λεκατσά)