ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ

Το πέρασμα από τη μια χρονιά στην άλλη, συνηθίζεται να το συνοδεύει, ένα από τα τρία: ή απολογισμός ή προγραμματικές προρρήσεις ή συνδυασμός και των δυο. Άλλα για τον απολογισμό, εμείς εδώ δεν διαθέτουμε αρμοδιότητα. Χρειάζονται για τούτο θετικά στοιχεία, αριθμοί, υπεύθυνη ιδιότητα, κι ένα ποσοστό αυταρέσκειας χωρίς την οποία ο απολογισμός χάνει τον εποικοδομητικό του χαρακτήρα, άρα τον αποχρώντα λόγο του. Οι προρρήσεις πάλι, κινδυνεύουν να θυμίσουν στους πονηρούς -και δεν είναι λίγοι- τη γνωστή παροιμία για τους προφήτες τους μετά Χριστόν. Απομένει η τρίτη λύση, ο συνδυασμός των δυο. Αλλά γιατί τάχα ο συνδυασμός να μη συνδυάζει τα μειονεκτήματα των δύο προηγούμενων; Έτσι, το μόνο που μας απομένει, είναι ένας ρεμβασμός στο περιθώριο των γεγονότων και των μεγαλεπήβολων προθέσεων. Ας προσπαθήσουμε να μην έχει απαισιόδοξο χαρακτήρα. Από την αναμέτρηση της προσπάθειάς μας αυτής με την πασίδηλη πραγματικότητα θα βγει ίσως κάποιο συμπέρασμα, που θα είναι και το αυτοδύναμο νόημα του παρόντος.

(Από τον πρόλογο του βιβλίου)