ΣΑΛΜΕΝΙΚΙΩΤΙΚΑ

Προβαίνω τώρα στην έκδοσι της Πραγματείας αυτής με τον τίτλο «ΣΑΛΜΕΝΙΚΙΩΤΙΚΑ», τον οποίο της έδωσα, όχι για τα λίγα εκείνα που αναφέρονται σ' αυτή περί του Σαλμενίκου, αλλά για τη μεγάλη προς τη γενέτειρά μου ευγνωμοσύνη, τα «άγια χώματα» της οποίας ανάθρεψαν όχι μόνο τρεις γενεές προγόνων μου (από κάθε γονέα μου), αλλά κι εμένα από έμβρυο μέχρις είκοσι χρονών περίπου. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο και μεταδημότευσι δεν έκανα, και στους δικούς μου έχω εκφράσει την επιθυμία «ν' αφήσω πάλι το σώμα μου στη γή εκείνη από όπου άρχισε τούτο τη ζωή, κι η οποία τ' ανάθρεψε, και να βρεθή μεταξύ των τάφων των προγόνων μου». (Λουκιανού «Πατρίδος εγκώμιον» 9). 

Τα πλείστα των αναφερομένων στο βιβλίο τούτο, παρά τον τοπικιστικό τίτλο του, φρονώ ότι ενδιαφέρουν όλους τους Έλληνας. Διότι, κι εκείνα που φαίνονται ως εντελώς ασήμαντα ή και περιττά, έχουν, συνήθως, κάποια σκοπιμότητα. Γίνονται δηλαδή αφορμή για ν' αναφερθή μια σοφή γνώμη ενός σοφού, ένα ιστορικό γεγονός, μια εικόνα της ζωής σ' ωρισμένον τόπο και χρόνο κ.λ.π. Όλα δε αυτά συμβάλουν, ασφαλώς, στο να βγάλη ο κάθε προσεχτικός αναγνώστης κάποιο χρήσιμο δίδαγμα, πλουτίζων συνάμα και τις γνώσεις του.

Στο βιβλίο τούτο δεν περιλαμβάνονται περιγραφές μαχών, στις οποίες έλαβα μέρος, διότι η συγγραφή του δεν έχει αυτόν τον σκοπό. Ο Ισοκράτης λέγει: «Όλοι κάνουν όλα χάριν ηδονής ή κέρδους ή τιμής. Μπορεί, βέβαια, οτιδήποτε άλλο να με παρακίνησε στην έκδοσι τόσο του προηγούμενου βιβλίου όσο και του παρόντος, εκτός του παντελώς ανύπαρχτου υλικού «κέρδους».

Στο τέλος του βιβλίου τούτου υπάρχουν Πίνακες:

α) Των αναφερομένων σ' αυτό συγγραφέων (όνομα, εθνικότης κι εποχή που έζησε ο καθένας).

β) Περιεχομένων.

 25η Μαρτίου 1980,

Δημήτριος Νικολ. Παπαβασιλόπουλος, Ταξίαρχος ε.α.