ΤΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ

Μελετώντας τα παλιότερα έθιμα η Λαογραφία αναζητεί και τη βιολογική σκοπιμότητά τους, που έσωζε και διατηρούσε, ψυχικά τουλάχιστο, ισορροπημένες τις παλιότερες γενεές και μπορεί να διδάξει και σε μας σήμερα το χρυσό μέτρο του καιρού και του τρόπου ψυχαγωγίας και δουλειάς, που βοηθάει τον άνθρωπο να είναι αληθινότερος. Το Φθινόπωρο, λέξη αρχαιότατη, σημαίνει την εποχή που τελειώνουν τα φρούτα, ή που έρχεται μετά τα φρούτα (Μετόπωρον). Είναι μια περίοδος μελαγχολική, επειδή πλησιάζει ο Χειμώνας (λαϊκά: χεινόπωρο, χυνόπωρος, μοθόπωρο, ψιμόπωρο, στερνοκαίρι), αλλά κι αισιόδοξη για τη συγκομιδή και για το ετοιμασμένο ξεχειμώνιασμα.

(Από το προλόγισμα του συγγραφέα)