Ο Νίκος Καζαντζάκης γεννήθηκε το 1883 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1906 και παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας επί τριετία (1907-1909) στο Παρίσι, ερχόμενος σε επαφή με τις φιλοσοφικές ιδέες του Μπερξόν και του Νίτσε. Ιδιόρρυθμος τύπος με υπερβολική αγάπη στα ταξίδια, επισκέφθηκε πολλά μέρη της Ευρώπης και της Ασίας καταγράφοντας αργότερα τις εντυπώσεις του σε βιβλία.
Στα γράμματα εμφανίζεται το 1906 με το μυθιστόρημα «Όφις και κρίνος», ενώ το 1909 γράφει την φιλοσοφική μελέτη «Ο Φ. Νίτσε εν τη φιλοσοφία του Δικαίου και της Πολιτείας», έργο δυσεύρετο και ιδιαίτερο. Ιδιαίτερο διότι αποτελεί την εναίσιμο διατριβή του για υφηγεσία στην έδρα της Φιλοσοφία του Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών, στην οποία κατά παρέκκλιση των γλωσσικών του πεποιθήσεων (λόγω του ακαδημαϊκού σκοπού της), χρησιμοποίησε την καθαρεύουσα, και μάλιστα με μεγάλη άνεση και δεξιοτεχνία.
Το υπόλοιπο έργο του, μεγάλο σε όγκο και σπουδαίο, προκάλεσε ζωηρή εντύπωση και έγινε αιτία πολλών συζητήσεων. Κύριες πηγές από τις οποίες εμπνέεται ο Καζαντζάκης είναι η ιστορία και η ιδιαίτερη πατρίδα του η Κρήτη. Τα πιο σπουδαία και τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα του είναι η «Οδύσσεια» και η «Ασκητική». Ως πεζογράφος ο Καζαντζάκης απέκτησε μεγάλη φήμη, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Τα μυθιστορήματά του διαβάστηκαν όχι μόνο από το ελληνικό κοινό, αλλά και από το παγκόσμιο και τον ανέδειξαν πεζογράφο προικισμένο με μεγάλο συγγραφικό τάλαντο.
